Λίγη μουσική

τι ειναι αυτα βρε χρηστο

τα τραγουδια για την σημερινη ημερα τα εκφραζει ενας



[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το τραγούδι της ημέρας...

Τι έγινε ρε παιδια? Τι είναι σήμερα? Από τα συμφραζόμενα να υποθέσω πως ψηφίσαν κόψαν κτλ κτλ΄κατι? Τι?

Βλέπετε είμαι στην κοσμάρα μου, βάφω και βάφω το σπίτι και δεν ξέρω τι γίνεται έξω...

chris73 έγραψε:Τι έγινε ρε παιδια? Τι είναι σήμερα? Από τα συμφραζόμενα να υποθέσω πως ψηφίσαν κόψαν κτλ κτλ΄κατι? Τι?

Βλέπετε είμαι στην κοσμάρα μου, βάφω και βάφω το σπίτι και δεν ξέρω τι γίνεται έξω...

Για φέτος είναι του Αγίου Βαλεγδίνου...(undressed)
Αφού βάφεις καλό άσπρισμα!!!
Και εγώ απο εβδομάδα πάω για βάψιμο...
Αφιέρωση...

Ααααα!!! ευχαριστώ!

να και από έλληνες

kokar έγραψε:Ο Πειραιάς καταγράφηκε στο καλτ φιλμ «Οι Διαρρήκτες» το 1971. Η θρυλική σεκάνς της καταδίωξης του Βερνέιγ, με πρωταγωνιστές ένα Fiat 124 και ένα Opel Rekord, έμεινε στην ιστορία του σινεμά. Το φιλμ περιλαμβάνει καρέ από τον Πειραιά και τις συνοικίες του.

νάτο

Και το βάψιμο τελειώνει με το εξής(?!)...


νομίζω πως τον Καζαντζίδη τον έφαγε, τι λέτε?

Death αλά ελληνικά...

και από την ίδια ταινία/δίσκο

Παλιόκαιρο είχε οταν με γνώρισα...

...και μια διασκευη σε ενα τραγουδι του Hendrix



και κατι σε στυλ καμπαρε

Τσιτσάνης mood σήμερα



Περπινιάδης: «Το 1947 τραγουδήσαμε και την "Αχάριστη" του Τσιτσάνη. Νομίζω ότι είναι και το καλύτερο τραγούδι του Τσιτσάνη αυτό. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες εκτελέσεις κι αν γίνουν, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ την "Αχάριστη" όπως εγώ, η Γεωργακοπούλου και ο Τσιτσάνης. Ούτε μπόρεσε κανείς, ούτε και θα μπορέσει. Όταν έφερε την "Αχάριστη" ο Τσιτσάνης στην Columbia, έμειναν όλοι με το στόμα ανοιχτό. Τα έχασαν οι άνθρωποι! Η λογοκρισία έκοψε τότε μερικές λέξεις, που τις θεώρησαν απαράδεκτες. Τότε ο Μηλιόπουλος και ο Σαλονικιός [παράγοντες της εταιρείας∙ Σαλονικιός είναι ο Δημήτριος Σέμψης] είπαν του Βασίλη να αλλάξει μερικές λέξεις και τις άλλαξε». Οι αλλαγές είναι οι εξής: ο στίχος «το έγκλημά μου μ' έριξε στα ξένα» έγινε «τα βάσανά μου μ' έριξαν στα ξένα» και ο στίχος «του καταδίκου ο πόνος της καρδιάς» έγινε «του προδομένου ο πόνος της καρδιάς» (Περπινιάδης, στο βιβλίο του Κώστα Χατζηδουλή, Ρεμπέτικη Ιστορία, αρ. 1, χ.χ., σ. 33 και 68).

Αρλέτα: Ήμουν παιδί και το θυμάμαι πολύ καλά. Το κρατάω με νύχια και με δόντια να μη το ξεχάσω, ενώ οι περισσότεροι το ξεχνάνε.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στό link υπάρχει η καλύτερη συνεντευξη που εχω διαβάσει εδώ και πολλά
χρόνια.

Τραγούδια γράφω. Απλά και ωραία τραγούδια, προσπαθώντας να μιμηθώ μια θαυμάσια μουσική που δεν έμαθα ποτέ αν υπάρχει. Που δεν διεκδικούν καμιά θέση στον κόσμο των «ολοκληρωμένων έργων». Τέτοια κάνουν αυτοί που περιμένουν να τους επιχορηγήσει το κράτος.

Μη σας φανεί παράξενο. Αρκετά απ’ τα τραγούδια μου, ιδίως της πρώτης περιόδου, θα ‘λεγα πως σήμερα μ’ αρέσουν όπως αρέσουν στον καθένα που τα ακούει, τα θυμάται ή τα τραγουδάει. Κι ακόμα θα ‘λεγα πως μου ανήκουν τώρα πια, όσο ανήκουν και σ’ αυτόν.

Το καλό τραγούδι δεν θα χαθεί ποτέ, έστω κι αν η υστεροφημία σήμερα, κατάντησε επιταγή χωρίς αντίκρυσμα.

-Δήμος Μούτσης

οντος μερικα τραγουδια θα μεινουν αθανατα.

λόγω του σημερινού παλιμπαιδισμού βρήκα οτι κολλάει το παρακάτω τραγουδάκι

Τα χρόνια τα παλιά δεν είχα αντιληφθεί τις χάρες κάτω από τη γραφικότητά του. Εδώ και 20 χρόνια όμως (λίγο μετά το θάνατο του τυχαία μια μέρα το κατάλαβα) ακούω τόσα πολλά μέσα από τις νότες του. Πρώτα μια απέραντη ευαισθησία, και -ποιός ξέρει?- ίσως για αυτό πέρα από τη μουσική, αδέξια εκφραζόταν με γραφικότητα σαν τα παιδιά που χαίρονται ή τους ερωτευμένους.
Και μετά, κάθε λογής εικόνες και μυρουδιές και ήλιος και θάλασσα και τα βατράχια όπως έλεγε και οι κύκνοι.
Αυτός είναι ο Ζαμπέτας γιαμένα.



Η ψυχούλα βγάζει ότι γουστάρεις...

με πολύ πεσμένο το ηθικό και τελείως χάλια ψυχολογία....

-

εχει και χειροτερα,,,,,,,,,τραγουδια







εγω ομως οταν θελω να φτιαξω διαθεση,,,,,ακουω αυτο

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


και μετα ακουω αυτο......

εμένα με φτιάχνει το παρακάτω.....

Aπο τo 1998