παράξενα και απίστευτα

στις μέρες μας οι περισσότεροι λέμε ότι
τα έχουμε δει όλα,,,,

αλλά ποτέ μην λες ποτέ,

-nikos- έγραψε:στις μέρες μας οι περισσότεροι λέμε ότι
τα έχουμε δει όλα,,,,

αλλά ποτέ μην λες ποτέ,

ο Καββαδίας το αναφέρει σε ενα από τα ποιήματα του

Νίκος Καββαδίας - “Γυναίκα”
Γυναίκα
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει
Το χέρι σου που χάϊδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.
Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι
Γεμάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα.
Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.

ρε Κώστα θα μας τρελάνεις. αυτό πως έκατσε να το ξέρεις?

γιατι μου αρέσει ο ποιητής της θάλασσας και εχω διαβάσει τα ποιήματα του
βέβαια το τριγκερ ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος με τον "Σταύρο του Νότου"

Συγνώμη αν είμαι off αλλά ο Κώστας έξυσε πληγές

Μαραμπού

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ΄ ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ΄ αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.

Ακόμα, λένε πράματα φριχτά παρά πολύ,
που είν΄ όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
κανείς δεν το `μαθε ποτέ, γιατί δεν το `πα σε κανένα.

Μ΄ απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω σε χαρτί,
εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.

Ήμουνα τότε δόκιμος σ΄ ένα λαμπρό ποστάλ
και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
Τότε τη γνώρισα σαν άνθος έμοιαζε αλπικό
και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.

Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου οπού `χε αυτοκτονήσει,
ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
μήπως εκεί γινότανε να τήνε λησμονήσει.

Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.

Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ΄ τα πελάη,
μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά
και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.

Ένα μικρό της πέρασα σταυρόν απ΄ το λαιμό
κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
όταν εφθάσαμε σ΄ αυτήν που θα `φευγε την πόλη.

Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,
και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
όαση, που ένας συναντά μεσ΄ στην καρδιά της Άμμου.

Νομίζω πως θε να `πρεπε να σταματήσω εδώ.
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αγέρας με φλογίζει.
Κάτι άνθη εξαίσια τροπικά του ποταμού βρωμούν,
κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

Θα προχωρήσω!... Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκι, τζιν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.

Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,
κάποια μ΄ άρπαξ΄ απότομα, γελώντας, το καπέλο
(παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.

Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
οι ασβέστες απ΄ τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.

Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.
Τα δάχτυλά μου καθαρά μέτρααν τα κόκαλά της.
Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές
«μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της».

Όταν την είδα και στο φως τα΄ αχνό το πρωινό,
μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
που μ΄ ένα δέος αλλόκοτο, σαν να `χα φοβηθεί,
το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.

Δώδεκα φράγκα γαλλικά... Μα έβγαλε μια φωνή,
κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
και μια το πορτοφόλι μου... Μ΄ απόμεινα κι εγώ
έναν σταυρό απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.

Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό,
μ΄ αν ήξερα οι δύστυχοι, θα μ΄ είχαν συχωρέσει...

Το χέρι τρέμει... Ο πυρετός... Ξεχάστηκα πολύ
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω...



.......στην Ε.......

Ο 42χρονος Σουηδός Ρότζερ Τάλγκρεν απέδειξε στο δικαστήριο πως είναι εθισμένος στη μουσική χέβι μέταλ, με αποτέλεσμα να λάβει οικονομική βοήθεια από το κράτος ως επίδομα αναπηρίας.




Σύμφωνα με τη Global Post, ο Ρότζερ επισκέφτηκε τρεις ψυχολόγους, οι οποίοι επιβεβαίωσαν τον εθισμό του στη μουσική αυτή. Ο 42χρονος άντρας δηλώνει ανίκανος να παραμείνει σε οποιαδήποτε εργασία λόγω της αγάπης του για τη χέβι μέταλ, ενώ τονίζει πως προσπαθεί εδώ και δέκα χρόνια να απαλλαχθεί από τον εθισμό του ο οποίος τον «αναγκάζει» να παρακολουθεί περισσότερες από 300 συναυλίες τον χρόνο, καθιστώντας τον ανίκανο να σταθεροποιηθεί σε οποιονδήποτε χώρο εργασίας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «The Local», ο 42χρονος εργάζεται part – time αυτή την περίοδο, πλένοντας πιάτα σε εστιατόριο του Χάσλεχολμ, όπου λαμβάνει πλέον και αναπηρικές παροχές. Έχει έρθει μάλιστα και σε συμφωνία με το αφεντικό του, ο οποίος του επιτρέπει να ακούει Slayer στο «τέρμα» την ώρα που πλένει πιάτα.

«Αισθάνομαι αναγκασμένος να επιδεικνύω το χέβι μέταλ στιλ μου. Αυτό με φέρνει σε δύσκολη θέση στην αγορά εργασίας. Ως εκ τούτου, έχω ανάγκη από επιπλέον οικονομική ενίσχυση. Ευτυχώς τώρα, μπορώ να εμφανιστώ σε μια συνέντευξη για δουλειά φορώντας τα κανονικά μου ρούχα και απλά να δώσω στους εργοδότες μου αυτό το χαρτί», δηλώνει ο Τάλγκρεν.





υγ= τα κανονικα ρουχα του Ταλκρεν =
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
και εδω με την γυναικα του στο σουπερ-μαρκετ
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

θραψαλα [καλαμάρι ανοιχτής θαλασσής]
που τρώνε τα πάντα,,,,
ακόμη και ανθρώπους .

πάντως το πιο ΠΑΡΑΞΕΝΟ γεγονός που έχω δει εγώ μέχρι τώρα στη ζωή μου είναι τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ η βλ....α του Ελληνα.
ελπίζω μη χαλάω το θέμα του Νικου

teo_gr έγραψε:πάντως το πιο ΠΑΡΑΞΕΝΟ γεγονός που έχω δει εγώ μέχρι τώρα στη ζωή μου είναι τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ η βλ....α του Ελληνα.
ελπίζω μη χαλάω το θέμα του Νικου

συμφωνώ !!!
αλλά ας μην επεκτείνουμε μια πολιτική συζήτηση

γιατι οι εναλλακτικές μπορεί να μας φέρουν σε ρήξη μεταξύ μας.

ο ελληνας ξέχασε το ρητό του Ιπποκρατη περι =''καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις''

και δεν ειμαι σίγουρος ότι στις επόμενες εκλογές μπορεί να ''θεραπευτεί ο αρρωστος'' πια.

Δεν υπάρχει θεραπεία όντως. Αλλά ούτε για αυτούς στο παρακάτω λινκ.
Για δείτε τους όμως.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

teo_gr έγραψε:Δεν υπάρχει θεραπεία όντως. Αλλά ούτε για αυτούς στο παρακάτω λινκ.
Για δείτε τους όμως.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

μιλαμε για πολύ όργια,,,, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ την έννοια του μαλ......α

απιστευτο ??

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Απίστευτο δεν είναι , απλώς επιβεβαίωση της νοημοσύνης των δελφινιών ( Ναί ! ναί ! , αυτών που μας τρώνε τα ψάρια ''μας'' ....)

Ενα περιστατικό χαραγμένο βαθιά στην μνήμη μου...όταν ενα θυλικό έχασε τον σύντροφο του πρίν πολλά χρόνια εδώ κάτω στον σαρωνικό έπεφτε με ορμή επάνω στα βράχια για να αυτοκτονήσει...κι ύστερα μιλάμε για νοημοσύνη και συντροφικότητα...και κοντά στον άνθρωπο και τέτοια...
Δεν είναι αλλοτριωμένα απλά έχουν παράδοξα φιλότιμο και έκτη αίσθηση που λείπει απο εμάς...

ενα ντοκιμαντέρ που θα σας καθηλώσει,,,,,,

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

το είχα δει οταν πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα
με υποτίτλους,,,

το ποσταρισα κατα λαθος εδω,,,

ξέρετε τη άλλο είναι τόσο παράξενο, άσο και απίστευτο?/????
Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΞΕΙ ΛΑΜΠΑΤΟ ΤΟ 2013......

ΔΕΝ το πιστεύω.

Τεο πραγματικα ανησυχω για τον Βαγγελη .Το ειχα και εγω στην σκεψη μου μερες τωρα και ηθελα να του στειλω π.μ
Βαγγελη εισαι καλα;;;;;;;

πάμε για ψάρεμα ??

Βιοι παράλληλοι ;

απίστευτο.....
αλλά όχι αυτό που θα δείτε αλλά το ότι το άχρηστο κράτος δεν τους στέλνει στο διάολο όλους.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

I'm blue....

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]